بادمجان بومی هندوستان است .این گیاه از زمان های قدیم در هندوستان شناخته شده بود و منشاء آن هند – برمه است. چین مرکز ثانویه آن به حساب می آید.قدمت آن را به 1500سال قبل یعنی قرن پنجم میلادی تخمین می زنند.این گیاه در قرون وسطی توسط اعراب به اروپا برده شد و از آنجا به آمریکا راه یافت.بادمجان گیاهی است که به منظور استفاده از میوه آن در ایران به میزان قابل توجهی کشت می شود .

مشخصات گیاه شناسی:

گیاهی است یکساله و ارتفاع آن به بیش از 100 سانتیمتر می رسد.ریشه ی آن سطحی ،منشعب و قوی است .ساقه آن نیمه خشبی سبز رنگ  و دارای شاخه ای گسترده است .برگ ها ساده ،کنگره دار سبز روشن ومانند گیاهان این خانواده کرکدار است .گلها جداگانه به اندازه 3 تا 5 سانتیمتر با دمگل مشخص که دارای 5 کاسبرگ و 5 پرچم و اغلب به رنگ بنفش و در بعضی حالات به رنگ سفید دیده می شود. میوه آن از نوع سته یعنی نوع میوه گوشتی است که دانه ها در داخل آن قرار می گیرند.کاسبرگ ها با میوه رشد می کنند و دارای خارهای زیادی هستند که در موقع برداشت محصول مشکلاتی را به همراه دارد.
بذر زردرنگ  و دارای فرورفتگی کوچکی است.قطر آن بین 2 تا 4 میلیمتر و به ضخامت نیم تا یک میلیمتراست .تلقیح به صورت خودگشنی است  ولی همانند گوجه فرنگی بستگی به طول خامه دارد .بدین ترتیب  که چنانچه بزرگ باشد ،دگر گشنی نیز انجام می گیرد.
از نظر گیاه شناسی بادمجان گیاهی است که در نواحی گرم  واستوایی به صورت گیاه چند ساله ولی در مناطق معتدل و سردسیر به عنوان گیاه یکساله محسوب می شود.زیرا در اثر سرمای زمستانه بوته آن خشک می شود.بادمجان دارای انواع مختلفی است . به غیر از نوع زینتی انواع خوراکی آن بالغ به 7 رقم است .سه نوع متداول آن به ترتیب زیر طبقه بندی می کند و این سه نوع در ایران در سطح وسیعی نیز کشت می شوند:

1. بادمجان معمولی آمریکایی( S.M.var.esculentum) ارتفاع بوته آن بین 60 تا 120 سانتیمتر است،میوه آن قطور بوده  و طول آن تقریباً دو برابر عرض میوه است.
2. بادمجان قلمی(S.M.var.serpentinum)این واریته که از دیرزمان  در ایران کشت می شود دارای میوه ای دراز وباریک است ،حدود 5/2 سانتیمتر عرض و30 تا35 سانتیمتر طول دارد.
3.بادمجان درشت آمریکایی (S.m.var.deperessum)از نوع پاکوتاه است  و عرض میوه آن زیاد و حدود دوبرابر طول میوه است .رنگ بادمجان معمولا بنفش مایل به قرمز ویا بنفش متمایل به سیاه است.

انتخاب ارقام:

برای اصلاح ژنتیکی بادمجان موارد زیر را در نظر می گیرند:
ارقامی که در مقابل دمای پایین حساسیت زیادی نداشته باشند.
تشکیل میوه حتی در شرایط نامناسب
زودرسی وتولید بالا 
ارقامی که دارای خارهای کمتری در برگ و کاسبرگ باشند.
مقاوم در برابر ویروس و آفات
تشکیل میوه یکدست 
رنگ پذیری دیروقت
حفظ شفافیت میوه ها پس از برداشت محصول 
گوشت سفت
پوست نازک
طعم خوب ، بدون ماده تلخ وبذر کم

ارزش غذایی و اهمیت اقتصادی:

ارزش غذایی آن تقریباً شبیه گوجه فرنگی است.اهمیت بادمجان به علت طعم ومزه ،قابلیت خوب حمل ونقل  وشرایط ویژه کنسرو کردن آن است که در حال حاضربیش از 5 میلیون هکتار سطح زیر کشت در جهان را به خود اختصاص می دهد.نیمی از این سطح در جنوب شرقی آسیا (چین ژاپن ،هندوستان)وحدود 25 درصد در خاور نزدیک است .اهمیت بادمجان ازنظر اقتصادی در خاور نزدیک بیش از گوجه فرنگی است.

شرایط آب و هوایی:

بادمجان بومی نواحی گرم بوده و در مقابل سرما حساس است (دمای کمتر از 16درجه سانتیگراد  خسارت به بار می اورد.)
باید توجه داشت که این گیاه نه تنها به سرما و یخبندان حساس است بلکه در مقابل زمین های مرطوب  و سرد نیز محصول خوبی  نمی دهد.
احتیاجات این گیاه به گرما وآفتاب زیاد است.بادمجان  را جزو گیاهان خنثی طبقه بندی می کنند ولی برای رشد ونموبهتر نیاز به گرما و نور کافی دارد .نورضعیف در ایام زمستان در گلخانه ها ،باعث بد شکل شدن میوه و افتادن گلها و غنچه ها می شود به همین دلیل نشاها در کشت های زودتر از موعد گلخانه ها با منابع نور مصنوعی تغذیه می شوند.
در عین حال میزان گرمای داخل گلخانه ها نباید پایینتر از 20 درجه سانتیگراد باشد . کاهش گرمای هوا و به ویژه گرمای خاک (کمتر از 18 درجه سانتیگراد)نیز اغلب اختلالاتی مثل افتادن گل و غنچه رابه دنبال دارد.باید دانست تنها تحت شرایط شدت نور کافی در روز می توان دمای شبانه روز را حدود16 درجه سانتیگراددر گلخانه ها تنظیم نمود.

خاک و کود:

زمین این گیاه باید حاصلخیز بوده و آبگیر نباشد . بهترین خاک برای کاشت بادمجان زمین های شنی و رسی با ph حدود 5/6 است. تهیه زمین به همان نحوی است که برای گوجه فرنگی ذکر شد.
بسته به نوع زمین و حاصلخیزی آن حدود 25 تا 30 تن کود دامی پوسیده  وحدود 75 کیلوگرم ازت ،100 تا 150 کیلوگرم فسفر وپتاس در هر هکتاردر نظر می گیرند. چنانچه کود دامی در دسترس نباشد می توان برای تقویت خاک به کاشت گیاهان خانواده بقولات به عنوان کود سبز در سال قبل از کاشت اقدام نمود.

بذر و نشاء:

بذر بادمجان برخلاف گوجه فرنگی برای جوانه زدن احتیاج به یک دوره استراحت طولانی دارد و بعضی مواقع حتی با سپری شدن دوره استراحت و کاشت بذر در شرایط مساعد بازهم درصد کمی از بذر جوانه زده و رشد نشاهای جوان نیز بسیار کند است .به طوری که بستر به شرایط آب و هوایی و زمان لازم ،از بذر کاری تا انتقال نشا به زمین اصلی از 6 تا 12 هفته متغیر است .بنابراین گیاه کوچک ،گرد و به رنگهای زرد یا سفید دیده می شود که قوه نامیه را 6 تا 7 سال حفظ می کند .بذرهای دوساله دارای حداکثر قوه نامیه هستند.طریقه کاشت در زمین اصلی به صورت ردیفی بوده و فاصله خطوط کاشت حدود 50 تا 60 سانتیمتر تغییر می کند.

مراقبت های زراعی و برداشت:

مراقبت های لازم پس از کاشت نشا عبارتند از آبیاری،دفع علف های هرز وسله شکنی برای تولید بیشتر و مرغوبتر محصول ،معمولا چهار ساقه فرعی را روی  ساقه اصلی در بوته حفظ کرده  و بقیه را حذف می کنند .میوه بادمجان را معمولا در چند مرحله برداشت می کنند میوه پس از رسیدن کامل و پررنگ شدن مدت زیادی در روی بوته باقی می ماند و فقط میوه هایی که در نزدیک سطح زمین تولید می شوند ،در اثر تماس با خاک امکان پوسیده شدن دارند.مقاومت این گیاه در مقابل آفات و بیماری ها بیش از گوجه فرنگی است.