سالآوری در درختان میوه به پدیدهای گفته میشود که طی آن درخت در یک سال محصول بسیار زیادی تولید میکند و در سال بعد محصول کمی دارد یا حتی باردهی ندارد. این مسئله اغلب ناشی از تخلیه انرژی و منابع غذایی درخت در سال پرمحصول است. برای جلوگیری از سالآوری، باید اقدامات مدیریتی مناسب در طول سال انجام شود.
سالآوری یا باردهی متناوب یکی از مشکلات رایج در درختان میوه است که میتواند تولید اقتصادی را تحت تأثیر قرار دهد. در سالهای پرمحصول، درخت انرژی زیادی صرف تولید میوه میکند، بهطوریکه توان کافی برای تولید گل و میوه در سال بعد باقی نمیماند. این چرخه تکراری باعث کاهش کیفیت و کمیت محصول در طولانیمدت میشود.
باید توجه داشت که سال آوری را بصورت صددرصدی نمیتوان کنترل کرد. اما با رعایت یکسری نکاتی که در زیر مطرح میشود، تاحدودی میتوان مانع سال آوری در درختان میوه شد.
یکی از مؤثرترین روشها برای جلوگیری از سالآوری، تنک کردن میوههاست. در سالهای پرمحصول، درختان تعداد زیادی میوه تولید میکنند که این امر فشار زیادی به منابع غذایی و انرژی درخت وارد میکند. با حذف بخشی از میوهها، میتوان فشار وارده بر درخت را کاهش داد.
در این روش، میوههای کوچکتر و ضعیفتر که کیفیت کمتری دارند، در مراحل اولیه رشد حذف میشوند. بهترین زمان برای تنک کردن، بعد از تشکیل میوه و قبل از رشد سریع آن است. تنک کردن میتواند بهصورت دستی، مکانیکی یا با استفاده از تنظیمکنندههای رشد گیاهی انجام شود.
تأمین مواد مغذی موردنیاز درخت یکی از عوامل کلیدی در جلوگیری از سالآوری است. درختانی که تغذیه کافی دارند، انرژی لازم برای تولید گل و میوه در سال بعد را نیز تأمین میکنند. استفاده متعادل از کودهای نیتروژنی، پتاسیمی و فسفری بسیار اهمیت دارد.
کودهای نیتروژنی به رشد رویشی درخت کمک میکنند، اما مصرف بیشازحد آن ممکن است باعث کاهش باردهی شود. پتاسیم و فسفر برای تقویت میوهدهی و بهبود کیفیت میوه ضروری هستند. تغذیه درخت باید در زمانهای حساس مانند قبل از گلدهی و پس از برداشت محصول انجام شود.
تنش آبی یکی از عواملی است که میتواند سالآوری را تشدید کند. کمبود آب در زمان گلدهی و رشد میوه، باعث کاهش توان درخت در تأمین منابع برای سال بعد میشود. آبیاری باید بهطور منظم و بر اساس نیاز درخت انجام شود.
در زمانهای حساس، مانند تشکیل گلها، رشد میوه و پس از برداشت، درخت به آب کافی نیاز دارد. همچنین باید از آبیاری بیشازحد که میتواند باعث رشد رویشی اضافی شود، خودداری کرد. آبیاری قطرهای یکی از روشهای مؤثر برای تأمین آب بهصورت هدفمند است.
هرس به تعادل بین رشد رویشی و باردهی درخت کمک میکند. شاخههای ضعیف، بیمار و بیشازحد بارده باید حذف شوند تا انرژی درخت بهطور متعادل بین بخشهای مختلف توزیع شود.
هرس باردهی به حذف شاخههایی که بیشازحد میوه دارند کمک میکند و هرس جوانسازی برای درختان مسن به حفظ توان تولیدی آنها کمک مینماید. بهترین زمان برای هرس، در فصل خواب درخت (زمستان) و قبل از شروع رشد جدید است.
تعداد زیاد گلها میتواند منجر به تولید میوه بیشازحد و تخلیه منابع درخت شود. مدیریت گلدهی شامل کاهش تعداد گلها با استفاده از روشهای شیمیایی یا مکانیکی است. برخی از تنظیمکنندههای رشد مانند جیبرلینها یا اکسینها میتوانند برای کاهش تعداد گلها بهکار روند.
برداشت بهموقع محصول به درخت اجازه میدهد انرژی بیشتری برای رشد و تولید گل در سال بعد ذخیره کند. تأخیر در برداشت میتواند باعث خستگی بیشازحد درخت شود. در صورت امکان، میوهها بهصورت تدریجی و در چند مرحله برداشت شوند.
تنشهای محیطی مانند سرمازدگی، گرما، کمبود مواد غذایی یا حمله آفات میتوانند تعادل باردهی درخت را مختل کنند.
برخی از ارقام درختان میوه، بهویژه در میان سیب، زردآلو و مرکبات، تمایل بیشتری به سالآوری دارند. انتخاب ارقامی که دارای باردهی یکنواختتر هستند، میتواند تأثیر زیادی در کاهش این مشکل داشته باشد. ارقام مقاوم معمولاً بهطور ژنتیکی برای مقابله با سالآوری اصلاح شدهاند.
تنظیمکنندههای رشد گیاهی مانند جیبرلینها، سیتوکینینها یا هورمونهای بازدارنده رشد میتوانند به کنترل گلدهی و باردهی کمک کنند. این مواد معمولاً در زمانهای مشخصی از چرخه رشد درخت به کار میروند و باید با دقت و تحت نظر کارشناسان استفاده شوند.
پس از برداشت محصول، درخت به مراقبت ویژهای نیاز دارد تا ذخایر انرژی و منابع غذایی خود را بازیابی کند. کوددهی مناسب پس از برداشت و آبیاری کافی، نقش مهمی در آمادهسازی درخت برای سال بعد دارد. در این دوره، هرس سبک نیز برای حذف شاخههای آسیبدیده یا بیمار توصیه میشود.
محصولات مرتبط
مطالب مرتبط